Agnita de Ranitz

Een door schrijverspunt georganiseerde schrijfwedstrijd met als opdracht een kort verhaal met de woorden ‘de zwarte agenda’ te schrijven integreerde me. Recensente Hanneke Tinor-Centi las mijn ingezonden stuk en reageerde: Agnita de Ranitz heeft wel een hele fraaie twist aan dit thema gegeven. Subtiel mét een uiterst verrassend plot!
(Naar beneden scrollen om de inzendingen te zien)
De zwarte agenda  

Dat is dat leuk! De vrouw op het perron is van Utrecht naar Rotterdam gereisd. Ze ligt nu in de kantine van het Sint Franciscus Gasthuis in Rotterdam. Locatie die in het boek voorkomt! Ik kreeg deze geweldige reactie op een van de 2 reizende DOORGEEFBOEKEN. Heeft u De vrouw op het perron ergens gevonden? Zet dan ook hieronder uw reactie. Ik ben benieuwd.

“Ik vond het boek in eetcafé Buurten op donderdag 22 februari. De tekst op de achterflap intrigeerde me omdat ik jarenlang, tijdens mijn studententijd, vaak op het perron in Delft stond te wachten op de trein naar Rotterdam. Het verhaal boeide me vanaf de eerste regel en met stijgende verbazing las ik over de vele plekken waar het leven van Cornelia zich afspeelde; het Sint Franciscus Gasthuis waar ik in de begin jaren 80 co-assistent was en nu alweer ruim 10 jaar werk als arts/psychotherapeut. Rotterdam en Schiedam waar ik daarvoor jarenlang werkte als verslavingsarts en helaas ook wel op de begraafplaats Crooswijk afscheid nam van een van mijn patienten. Delft, waar ik vlakbij het Oosteinde als studente woonde. Wonderlijk; het leek alsof ik Cornelia nog beter kon volgen en in gedachten zag wat zij zag en beleefde.
Ik ga dit boek terugleggen in de openbare kantine van het Sint Franciscus Gasthuis.
Dank voor dit mooie ontroerende verhaal, Agnita!
B”

leestafe eetcafé Buurten Utrecht

Doorgeefboek

cantine Sint Franciscus Gasthuis Rotterdam

Lieve lezers van de reizende ‘Vrouw op het perron’, zet hieronder jullie reactie.

Schrijf je in op deze site of op Facebookpagina De vrouw op het perron.

Het Russisch-orthodoxe kerkje in de Obrechtstraat in Den Haag, waar Cornelia kwam bestaat 200 jaar. Tijdens de voorbereiding van het hoofdstuk had ik een interessant gesprek met vader Nikon (Vader Kyrion in mijn roman). Klik op de foto’s in het artikel, het is een heel bijzonder kerkje.

https://www.rd.nl/kerk-religie/russisch-orthodoxe-kerk-den-haag-bestaat-200-jaar-1.1447690

meer op miekewijnantsrecenceert.nl

Dit boek blijft boeien tot de laatste bladzijde, is spannend en meeslepend.
Ik wilde doorlezen, weten wie, wat, hoe en waarom. Al had ik op een gegeven moment wel een vermoeden, maar moest echt wachten tot het plot, dat zeer verrassend is.

Het karakter van Cornelia wordt goed uitgediept, maar ook van de andere personages kreeg ik een goed beeld, zodat ik mij perfect kon inleven. Situaties worden duidelijk beschreven daardoor kon ik meeleven- en voelen.

De auteur wist mij te beroeren met haar verhaal en de manier waarop ze alles verwoord. Prachtige zinsopbouw, mooie woordkeuze, de spanning langzaam opvoerend en vasthouden.

Ondanks mijn nieuwsgierigheid en ongeduld is de auteur in staat om het verhaal dusdanig te vertellen dat er een soort rust uitgaat van deze roman. Dit was heerlijk lezen. Ze heeft een verhaal weten te creëren dat mij het gevoel gaf kalmerend pianospel en kabbelende beekjes te horen en waarvan de uitvoering tot het eind één groot vraagteken blijft.
Dit vind ik zeer knap voor een debuut.

Heb genoten van deze roman en kijk vol verwachting uit naar het tweede boek van deze auteur.