Warm boek 5*****
Recensie Astrid Schuilenberg
Ontroerend, Meeslepend, Verrassend
Ik heb dit boek in twee dagen uitgelezen, omdat het boeide van begin tot eind. Het verhaal over de zoektocht van een vrouw naar haar tweelingzus is op het eerste gezicht vrij simpel geschreven, maar juist hierin schuilt de kracht van het verhaal. De simpelheid, hoewel betrekkelijk, van het leven in de jaren zestig is juist de charme van dit boek. Zeker in deze tijd met internet en andere gemakken vergeten we bijna hoe het destijds ging. Dit is prachtig verwoord door de schrijfster. Het hele verhaal voelde als een warme deken. Ik ben heel blij dat ik dit mooie boek heb mogen lezen van de schrijfster. Genoten en wacht met spanning op haar tweede boek, want het smaakt uiteraard naar meer!
______________________________________________________________________
‘De vrouw op het perron’: mysterieus en boeiend debuut!*****
door Hanneke Tinor-Centi
30 april 2016
‘De vrouw op het perron’ vertelt het verhaal van Cornelia en speelt zich af in het Rotterdam en Den Haag van de jaren 60.
Wanneer Cornelia op het perron van Delft plotseling oog in oog staat met een vrouw die sprekend op haar lijkt, is zij ervan overtuigd haar tweelingzus te hebben ontmoet. Dat is echter volstrekt onmogelijk. Haar tweelingzus is namelijk kort na de geboorte overleden.
Maar wie is dan die vrouw op het perron? En wat heeft de gele roos die Cornelia vindt, ermee te maken? Ontdekt Cornelia de waarheid? Je leest het in ‘De vrouw op het perron’!
Visie van de recensent
‘De vrouw op het perron’ is een heerlijk boek. De Ranitz weet de spanning prima op te bouwen en te bewaren. Tot op het eind heb je werkelijk geen idee van de afloop en dan nog word je verrast door het uiteindelijke plot. De Ranitz combineert haar plezierige schrijfstijl met een fijn vleugje humor.
De personages zijn uitstekend gekarakteriseerd. Zonder eindeloze persoonsbeschrijvingen, maar puur door middel van pakkende dialogen, weet De Ranitz de kern van haar personages te doorgronden voor haar lezers. Voor de hoofdpersoon Cornelia, een bescheiden vrouw, vatte ik al snel sympathie op, ondanks het feit dat ik haar –om haar onderdanigheid jegens haar echtgenoot- soms wel door elkaar wilde schudden. Aan de man van Cornelia, Henk, ging ik allengs een grotere hekel krijgen! Wanneer een schrijver dat voor elkaar weet te krijgen, heb je je personages uiterst kundig neergezet.
Daarnaast zijn de details waarmee De Ranitz de tijdgeest weergeeft, knap in het verhaal verweven en met subtiele coleur locale gecompleteerd.
Ik kon ‘De vrouw op het perron’ nauwelijks wegleggen. Ik wilde persé het mysterie ontrafeld hebben.
Over de auteur
Agnita de Ranitz (Den Haag, 1952) volgde een opleiding kunstgeschiedenis aan het Ecole du Louvre in Parijs. Na haar huwelijk in 1978 bleef zij in Frankrijk wonen; de laatste 15 jaar is zij actief als gemeenteraadslid in haar woonplaats Étang-la-Ville. ‘De vrouw op het perron’ is de debuutroman van De Ranitz.
Uitvoering
Uitgever: Brevier
Paperback, 224 pagina’s
ISBN10 9491583824
ISBN13 9789491583827
Klik hier voor Hannekes website
_________________________________________________________________
door Nadine Kuiper
Agnita de Ranitz– De vrouw op het perron ****
4 juli 2016
“De vrouw die tegenover haar stond, leek als twee druppels water op haar. (…) Het was haar spiegelbeeld.”
Op het station van Delft loopt Cornelia een vrouw tegen het lijf die precies op haar lijkt. Het is haar evenbeeld en ze dragen zelfs dezelfde kleding. Cornelia probeert de vrouw te achtervolgen om haar aan te spreken, maar ze raakt haar kwijt in de menigte.
Cornelia kan er maar niet over uit wat er gebeurd is. Ze weet dat ze een tweelingzusje heeft, maar zij is een paar dagen na hun geboorte overleden, dus zij kan het niet zijn, toch?
Cornelia wil thuis haar verhaal kwijt, maar haar man Henk is vaker niet thuis dan wel. En als hij thuis is behandelt hij haar heel erg bot. Ze wacht op het goede moment om het aan haar vader te vertellen en vragen te stellen, maar ze wil geen nare herinneringen oproepen. Een goede vriendin van Cornelia besluit haar te helpen in de zoektocht naar de vrouw van het perron.
“‘U moet proberen ervan af te zien uw zuster overal te zoeken.’
‘Ik kan het zoeken niet laten, ik zal mijn andere helft vinden’”.
Agnita de Ranitz (1952) volgde een opleiding kunstgeschiedenis aan de Ecole du Louvre in Parijs. Na haar huwelijk in 1978 bleef zij in Frankrijk wonen; de laatste 15 jaar is zij actief als gemeenteraadslid. Hoewel Frankrijk al bijna veertig jaar haar thuis is, komt Agnita nog geregeld en met veel plezier in Nederland. Zij aarzelde dan ook niet om dit boek te laten afspelen in de omgeving waar zij haar jeugd doorbracht.
De vrouw op het perron is het debuutroman van de auteur. De inspiratie voor dit verhaal haalde ze uit een krantenartikel, waarin een oproep stond van een oudere dame die op zoek was naar haar tweelingzus.
Dit boek heeft weinig personages. Het draait echt om Cornelia en haar reactie op het zien van de vrouw op het perron. Cornelia is een hele lieve, wat naïeve vrouw, die geen vlieg kwaad doet. Het is schrijnend om te lezen hoe ze door haar man Henk behandeld wordt. Als lezer gun je haar een verzetje en hoop je dat er een mooie hereniging met de vrouw van het perron volgt.
Er zijn een aantal hoofdstukken die schuingedrukt zijn. Daarin volgen we een oudere zieke dame die iets op haar kerfstok heeft. Wat dat is wordt aan het einde van het boek duidelijk.
Het verhaal bevat veel dialogen die af en toe wat gekunsteld overkomen. Deze dialogen zijn er duidelijk om de lezer wat over te brengen, maar komen niet over als natuurlijke conversaties. De tempo van het verhaal is niet hoog, maar dat is niet storend.
De vrouw op het perron is heel aandoenlijk verhaal en een trip down memory lane voor de hoofdpersonages. Heel langzaam wordt de lezer voorbereid op wie de vrouw op het perron is en wat er aan vooraf is gegaan. Het verhaal speelt zich af in de jaren ’60 in Den Haag en in Rotterdam. Maar de personages grijpen ook regelmatig terug naar ervaringen uit het verleden. Er komt ook een stukje geschiedenis voorbij van de paardenwagens en trams. Dit boek zal zeker ook de mensen aanspreken die rond die tijd daar zijn opgegroeid.
Eindoordeel ****
Titel: De vrouw op het perron
Auteur: Agnita de Ranitz
Genre: Roman
Uitgeverij: Brevier
Datum: februari 2016
ISBN: 9789491583827
Pagina’s: 240
_________________________________________________________________
door Melou van de Berg
Recensie Tweelingenblad
Als het over tweelingen gaat zijn spitsen mensen als u en ik onze oren nog eens extra. Wij zijn immers als twee- of meerlingouders nogal eens expert op dat gebied.
Voor mensen zonder tweeling blijft het een onuitputtelijk bron van mysterie en een dankbaar studie object.
Het schrijfdebuut van Agnita de Ranitz is hiervan een interessant voorbeeld.
Tegen de achtergrond van het vooroorlogse Rotterdam en het Den Haag van erna speelt zich een bijzonder scenario af.
De hoofdpersoon Cornelia Nevenzeel loopt op het perron van Delft een vrouw tegen het lijf die precies op haar lijkt.
Een zelfde soort jas met grote knopen, zelfde schoenen maar vooral het zelfde gezicht. Ze kijken elkaar aan maar de vrouw draait zich om en verdwijnt. Tegen beter weten in is ze ervan overtuigt dat het haar overleden tweelingzus Geesje is geweest.
In de weerwil van een ongelukkig en liefdeloos huwelijk groeit het verlangen naar haar wederhelft, en met behulp van een kordate vriendin gaat ze op zoek en ontrafelt ze een lang verborgen geheim.
Agnita de Ranitz (1952, Den Haag) schreef deze roman na het lezen van een artikel in het AD (2006) met de kop: Vrouw (78) zoekt ‘overleden’ tweelingzus.
Er werd meer aandacht besteed aan deze opmerkelijke zaak, ondermeer in TROS vermist en lokale media.
Sympathiek is hoe Agnita is geraakt door de oproep. Jaren later onderzoekt ze of deze hartenkreet iets heeft opgeleverd. In het nawoord doet zij hiervan interessant verslag en krijgen we de inhoud van het boek nog eens in real time.
De vrouw op het perron is een boek waarvan vooral mensen die de omgeving uit die tijd goed hebben gekend, plezier aan zullen beleven. Historisch gezien heeft zij haar onderzoek gedegen uitgewerkt. De paardentram in Rotterdam in 1910, het dokterskoetsje en het Sint Franciscus Gasthuis; alles is terug te zien in de fotobijlage.
De personages in het boek doen een beetje ouderwets en kleurloos aan. Al schuwt De Ranitz de overspelige man niet.
Het plot, het verhaal dat vertelt moet worden, is in dit boek de hoofdpersoon.
Als de beeldhouwster die Agnita de Ranitz ook is, bouwt zij het verhaal op met een wat slepende voortgang. Schaaft, hakt en schuurt. Kijkt en kijkt nog eens naar de contouren van het beeld dat ze wil scheppen.Veel heen en weer naar momenten en vervlogen tijden om de urgentie van de situatie voor Cornelia bij de lezer scherp te houden. Het haalt af en toe de vaart uit het boek. Dat weer gevuld is met allerhande historische weetjes. Voor de liefhebber, dat wel.
In de bronvermelding vinden we het onvolprezen Tweelingenboek van Coks Veenstra terug. (maar daar zal wel Feenstra bedoeld worden)
De ingewikkelde problematiek van de achtergebleven tweelinghelft is natuurlijk psychologisch een keiharde noot om te kraken. Daar zijn de 224 pagina’s van dit boek ook niet voor bedoeld. Het is een fijn vakantieboek, leest gemakkelijk naar de onvermijdelijke ontknoping toe en is een mooi eerste boek van deze beeldhouwende schrijfster.
september 2016.
Agnita de Ranitz 