Lezersreacties

ik heb “De vrouw op het perron” met veel plezier gelezen: ik werd onmiddellijk gegrepen door de plot, met veel empathie voor haar zoektocht. Ik vond het ook interessant om deze anekdotes over het leven in Nederland tijdens de oorlog en in de jaren zestig te ontdekken. Ik was tevens geraakt door het einde en de context die je ertoe bracht dit boek te schrijven. Nu ga ik terug naar Clara, die ik even terzijde had gelegd…
— C.M.

Heb hem uit, ontroerend verhaal, ik hou van de jaren ’60 sfeer met de groenteman op de hoek. Maar ook mooi beschreven wat een littekens mensen meedroegen vanuit de oorlogsjaren.
— A.K.

Ik heb het boek in een adem uitgelezen. Ik vind het erg geslaagd. Passionnant en geschreven in een sobere, soepele en elegante stijl. Ik denk zeker dat het een boek is dat het franse publiek interesseert!
— D.L.  -vertaalster romans (Nederlands naar Frans)-

Top boek in een dag uitgelezen!!!
— S.H.

Ik heb het met veel plezier in één adem uitgelezen! Het is een heel spannend verhaal en de ontknoping komt pas helemaal aan het eind, en dat zet je wel aan het lezen.
— J.W.

Wat een heerlijk boek. Ik heb het net in een adem uitgelezen. Echt spannend vond ik het waar het naar toe zou gaan. Of Cornelia en Geesje elkaar zouden vinden uiteindelijk. Ook mooi hoe in die tijd geschreven is, en bepaalde woorden gebruikt zijn die zo heerlijk ouderwets waren. Heel mooi en herkenbaar vond ik dat. Het boek leest heel makkelijk en vlot, absoluut niet saai. Ik ben benieuwd naar het tweede boek.
— M.B.

Ik heb het achter mekaar uitgelezen. Complimenten! jammer dat als je in het Nederlands schrijft , je altijd maar een beperkte lezerskring bereikt. Ik heb er plezier aan beleefd, ik vond het uitstekend en zal het aanraden.
Ik hoop echt dat je met schrijven doorgaat en wens je daarin veel succes.
— E.v.T.

Een mooi verhaal in een vlotte stijl. In haar debuutroman weet Agnita de Ranitz haar creativiteit ten volste te benutten door diverse technieken, zoals bij voorbeeld de chronologische loop van het verhaal af te wisselen met flashbacks en ogenschijnlijk onafhankelijke tekstfragmenten die pas later hun betekenis krijgen. Ook brengt zij een beeld tot leven van het typische Hollandse bestaan uit de jaren zestig met frappante details, waarbij ook het taalgebruik vaak is aangepast met uitdrukkingen van vroeger. Zo leven wij met de hoofdpersoon mee en volgen de ontwikkelingen van haar gemoedstoestand tot op het laatst.
— I.P.

Top boek in een dag uitgelezen!!!
— S.H. 

Goed boek dus en met plezier gelezen.
— C.V.

Wat een geweldig boek ik heb het in 2 dagen uitgelezen vanaf het moment dat je begint te lezen word je nieuwsgierig en dat blijf je tot het eind je kunt werkelijk niet stoppen met lezen want je word steeds nieuwsgieriger hoe het afloopt ik heb een paar keer gedacht o dan gaat het zo of zo maar het eindigt toch nog weer anders dan ik had verwacht. Ik kan helaas niks zeggen over hoe het boek gaat omdat de nieuwsgierigheid weg haalt en dat zou jammer zijn maar ik vind het een geweldig boek ik hoop nog vaker boeken van Agnita de Ranitz tegen te komen!!!
— S.E.

We hebben “de vrouw op het perron” met genoegen gelezen. Het is een goed verhaal en een echte slaapsteler.
— G .& J.

Ik werd het boek ingezogen. Hoe de schrijfster ons meeneemt in haar verhaal, geweldig. De spanningsopbouw en mijn nieuwsgierigheid, hebben mij vergeten om zelfs een keer te lunchen. De plekken in Rotterdam en de beschrijving binnen in het oude Sint Franciscus Gasthuis en Simeon & Anna, lieten mij weer door hun gangen lopen. Duwend achter een ziekenhuisbed. En dan de vastberadenheid en doorzettingsvermogen van Cornelia om toch haar gevoel te volgen. Prachtig… Agnita de Ranitz… bedankt! Ik kijk uit naar een volgend boek.
— M.C.P.

Een schitterend boek dat met grote passie is geschreven. De clou van het verhaal houdt je in z’n greep en wordt pas op de laatste pagina’s onthuld… Een aanrader om met vakantie mee te nemen!
— C.G.D.

‘We hebben het met veel plezier gelezen, tegelijk een geestige variant op een detective als een mooi tijdbeeld, met Speenhoff, het Rotterdam en Den Haag van de jaren 60 die mij nog zo helder op het netvlies staan, tot aan het wereldgebeuren in die tijd toe (ik deed eindexamen tijdens de Praagse lente en zat bij de inval van de Russen aan de radio gekluisterd, heb toen het nieuws ook gedetailleerd opgeschreven in mijn agenda). Ik kan mij zo voorstellen dat Agnita de Ranitz nogal eens met een glimlach op de lippen heeft zitten schrijven, de humor sprak me bepaald aan. Soms moest ik denken aan Thomas Rosenboom’s “Publieke Werken”, waar ook van die door hun emoties gedreven mensen in voorkomen, maar dat stond mij destijds nogal tegen door het cynisme dat erin doorklonk, terwijl ik dit boek veel menselijker vind. Bravo!’
— C. de V.

De roman De vrouw op het perron is het zowel qua onderwerp als qua verhaallijn opmerkelijke debuut van Agnita de Ranitz. De in Frankrijk wonende Nederlandse schrijfster weet de lezer van de eerste tot de laatste bladzijde te boeien met het relaas van de zoektocht van een vrouw naar haar dood gewaande tweelingzusje. De auteur heeft zich volledig in hoofdpersoon Cornelia ingeleefd en weet overtuigend haar gevoelens van hoop en wanhoop weer te geven, waardoor de lezer zich als het ware met haar gaat vereenzelvigen. Het verhaal speelt zich af tegen het beeldende decor van een wereld die wij niet meer kennen, het Rotterdam van voor de oorlog, de paardentram … de Ranitz heeft zich in die voorbije wereld terdege verdiept, wat blijkt uit fraai uitgewerkte beschrijvingen vol saillante details. Kortom een pakkende geschiedenis met een verrassende ontknoping.
— A.O-B

Ik heb van het boek genoten, knap, hoe de schrijfster als het ware in haar persoon is gekropen en haar gedachtewereld en haar levensomstandigheden vloeiend met elkaar heeft verweven. Ik vond ook dat het taalgebruik de lezer in die oude tijden terugvoert.
— M. W.S.

#Prokwaliteit! Ik vind het geweldig en ik ben benieuwd naar meer!
— J.L.

‘Ik heb met veel plezier uw boek gelezen. Ik vind het een goed leesbaar verhaal en boeiend tot het eind! Het lag op het nachtkastje en in een paar avonden had ik het uitgelezen. Ook  is het aardig om een kijkje in de ‘dagelijkse dingen’ van het huishouden en bijv. winkels en openbaar vervoer in die jaren te krijgen.
— M. K.

Dit is een boek dat je terugbrengt in de tijd. De taal is ook niet van nu. Maar dat past ook zo goed bij dit verhaal. En hoe verder je leest, uiteindelijk bereik je een punt dat je het boek niet kunt neerzetten. Een goed boek om te schenken. En bovendien valt er veel te leren over oude trams, paardrijtuigen en andere details van het dagelijks leven. Een aanrader!’Heb het met veel plezier en interesse gelezen. Het heeft me tot de laatste bladzij geboeid.
— A.B.

Een aanrader, heb het boek met veel plezier gelezen,tot op het laatst blijft het boeien, je kan het gewoon niet even weg leggen.Schrijfster is heel knap als het ware in haar persoon gekropen en heeft zo de levensomstandigheden heel vloeiend en interessant van de zestiger jaren beschreven, we waren dat al bijna weer vergeten.Alle personages zijn heel knap en kundig in elkaar gezet, ik heb het achter elkaar uit gelezen.Blijft spannend tot het einde.Alle karakters zijn zeer goed beschreven. Cornelia, bescheiden, maar laat je nooit los.
— M.L v.d.B.

Ook het feit dat via Cornelia’s vader we terug kunnen kijken op het openbaar vervoer van het begin van de XX eeuw.
Une question ? Is er al een engelse of franse vertaling is zodat mijn vriend het ook kan lezen ?
— C.v.H.

‘Mijn vrouw noemde het aangrijpend, ik heb het gisteravond gelezen: GEWELDIG!
— A.E.

We hebben het boek met veel plezier gelezen, we konden het bijna niet weg leggen, je wil zo graag het mysterie ontrafelen.Het boek blijft je van het begin tot aan einde boeien, de spanning wordt langzaam opgebouwd. Steeds meer kruipt de schrijfster in de hoofdpersoon van Cornelia en weet ook heel goed haar gevoelens van hoop en wanhoop te omschrijven. Schrijfster geeft ook heel goed de tijdgeest weer met veel markante details van Rotterdam en DenHaag in de zestiger jaren. In een woord een aantrekkelijk boek met een bijzondere ontknoping.
— M.B.

‘Ik heb er erg van genoten. Wat ik met name heel knap vind, is dat Agnita er in slaagt om zo te schrijven dat ik tot het laatst toe niet alleen geboeid bleef maar ook benieuwd was naar hoe het af zou lopen. En het is erg grappig om weer geconfronteerd te worden met het leven in de jaren zestig. Wat mij betreft doet ze dat heel kunstig, vooral omdat het er nergens dik bovenop ligt. Het is allemaal heel vanzelfsprekend. Het fenomeen (eeneiige) tweeling intrigeert mij intussen
— P. L.

‘Geweldig! Meeslepend verhaal. Goede verhaallijn. Mooi geschreven.
— A. J.

‘Ik heb De vrouw op het perron in één adem uitgelezen!!! Spannend!!!’
— T. van de P.

‘Ik heb het hele verhaal echt met veel plezier gelezen’
— Daniëlle Heerens

‘Met plezier De vrouw op het perron gelezen. Goed van opbouw, je wilt weten wat er precies gebeurd is. Daarom is die oude vrouw ook goed gekozen, lang blijft onduidelijk wat haar rol is, maar gaandeweg grijpt het verhaal als een puzzel in elkaar. Mooi ook hoe de auteur kleine details gebruikt om de tijdgeest weer te geven’
— Paul Impens (Ef & Ef Media).